สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่3
*-*ไม่รู้ว่ามีคนอ่านบ้างแล้วยัง*-*
ผู้เข้าชมรวม
27
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตอนที่3
พอมินอาไปถึงคอนโดก็เท่านั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งบุกเค้ามาจับมินอาผลักเธอขึ้นเตียงแล้วถอนเสื้อผ้าก่อนจะ ก้มลงจูบบนใบหน้าของเธอ
“นายนะ ออกมาจากเธอจะดีกว่า”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งนิ่งพร้อมกับเอาปืนจี้หลัง
“ออกมาแล้วยกมือขึ้น”
ไอโจรนั้นเดินออกมาแล้วกระชากตัวมินอาแต่ก่อนที่มันจะทำอะไรอย่างเช่นจับเป็นตัวประกันเสียปืนก็ดังขึ้นดีที่ห้องนี้มันเก็บเสียงแล้วผมล๊อกประตูไว้แล้วเพื่อที่จะจับคนร้ายได้ง่ายๆแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดผมยิงปืนเค้าไปที่หัวเข่าของมันผมใส่กุญแจมือแล้วก็โทรเรียกตำรวจพอตำรวจมา(มินอาใส่เสื้อผ้าแล้ว)
“นายยิงผู้ร้ายหรอคงต้องมีปัญหาแล้วละ”
“ครับ”
ผลตรวจออกมาภายในคืนเดียวคือแค่กระสุนถากมินอาโดนสอบปากคำทั้ง2เหตุการณ์ตอนนี่3ทุ่ม
“นายรู้ที่อยู่ฉันได้ไง”
“ผมขับมอเตอร์ไซตามหลังมากลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย เพราะไอพวกนี้มันกัดไม่ปล่อย”
“ขอบใจนะ”
“แล้วตอนนี้คุณจะไปอยู่ที่ไหนพวกมันรู้บ้านคุณแล้ว”
“ไม่รู้”
“ไปอยู่บ้านผมก่อนมั้ย”
“แต่จะดีหรอ”
“กลัวผมหรอ”
“ไม่ใช้ฉันหมายถึง ฉันทำไม่ดีกับนายตั้งมากมายเลยนะ”
“ผมไม่ถือหรอแค่เรื่องนิดเดียวเองคนส่วนมากก็มองผมอย่างนี้ละ”
ฝนก็ตก
“นี้คุณหนาวมั้ยอะ”
“อื้มหนาว”
ผมถอดเสื้อคลุมของผมให้เธอใส่
“ขอบใจนะ”
“อื้ม มันเป็นหน้าที่ของผมน่ะ”
เธอทำหน้างง
“ตอนผมโดนสอบเค้าบอกให้ผมคอยดูแลเธอ”
“อ๋อ”
“กินข้าวแล้วยัง”
“ยัง”
“โอเค”
ณ.บ้านผม
“เออ วันนี้ยัยส้มไปงานเลี้ยงรุ่นนะคงจะกลับดึกคุณอยากกินอะไรครับ”
“อะไรก็ได้คะ”
กริ้งก่อง เสียงกระดิ่งหน้าบ้านผม ผมเดินออกไปแล้วก็ข่นกระเป๋าใบใหญเค้ามา
“คุณครับนี้ของใช้ส่วนตัวของคุณอะ”
“ขอบคุณมาก มันจำเป็นกับฉันมากเลยขอบคุณ”
“ครับ คุณหน้าคุณอะช้ำนิดๆเดี๋ยวผมทำแผลให้นะ”
“ขออาบน้ำก่อนได้มะ”
“อื้ม”
ผมถอดเสื้อออกแล้วมองรอยช้ำบนหน้าอกแล้วส่วนต่างๆของร่างกายอยางเซ็งๆ
“นาย เจ็บมากมั้ย”
“ผมไม่เป็นไรครับ”
“ถ้านายไม่ไปช่วยฉันนายคงไม่ต้องเจ็บมากขนาดนี้”
“ไม่เป็นไร”
มินอาหยิบยาแก้ฟกชำออกมาบีบใส่มือแล้วทาให้ผม ผมรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนละความห่วงไยที่เธอมีให้ผ่านมือของเธอ เธอทำให้ผมได้พบกับความรู้สึกอย่างหนึ่งทีไม่เคยได้รับมาก่อน
“มองอะไร”
“ป่าวตอน ที่ผมเจอเธอครั้งแรกผมคิดว่าเธอเป็น”
“อะไร”
“ผู้หญิงปากเปราะ”
“นาย บ้า ไอโรคจิต”
“โอ้ยเจ็บ”
“ขอโทษ”
“ว่าแต่หน้าคุณอะเจ็บมากมัย”
ผมค่อยค่อยช้อนคางเธอขึ้นมาแล้วทายาให้
“เออคุณนอนห้องน้องสาวผมนะ”
“อื้มฉันไม่นอนกับนายหรอ”
“อย่านะถ้าคุณทำผมได้ลงหน้าหนึ่งแน่แล้วพวกแฟนคลับคุณพันกว่าคนไม่ใช้แค่ฆ่าผมตายแน่”
“5555”
“ไปนอนได้แล้ว”
ผมลูปหัวเธอเบา
“ฝันดีผีรอบเตียงนะ”
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า
“ยัยส้มพึ่งมาหรอไม่กลับเช้าเลยละ”
“ทำไมไม่นอนอะ”
“เมาใช้ปะ”
“เออ”
“คือมีเพื่อนพี่เป็นผู้หญิงเค้ามาค้างที่นี้ เลยให้นอนห้องเธอ
“ฮะ”
“เออไม่ต้องมาฮะ คืออย่ารบกวนเธอห้ามทำอะไรเธอโอเคนะ”
“เออ อยู่ดีๆจะทำอะไรเนียไม่คิดจะปรึกษากันเลย”
“ขอร้องละอย่ารบกวนเธออย่าทำไรเธอ”
“เออฉันไม่นอกใจปาร์ค มินอาหรอก”
“เออ”
วันต่อมา9โมงกว่า
“ยัยส้มตื่นแล้วหรอ”
“ตื่นละ”
“ไปเรียนวันไหน”
“เดือนหน้าเปิดเทอมคะ”
“เออเห็นผู้หญิงที่นอนข้างแกเมื่อคืนยัง เค้าเป็นไงบ้าง”
“ไม่เห็นอะ แฟนนายหรอ”
“บ้านะไม่ใช้”
“เออโทษทีไม่น่าใช้แฟนนายอยู่แล้วหน้าอย่างนี้บุคลิกอย่างนี้ผู้หญิงไม่เต็มหรือไม่ก็คนทีหน้าตาไม่ดีจนหาสามีไม่ได้เค้าอาจจะสนใจเพราะเห็นว่าเป็นทางเลือกสุดท้ายละมั้งเออแล้วก็จะเป็นใครก็ช่างเถอะยังไงก็สวยสู้ปาร์ค มินอาไม่ได้หรอกรู้สึกไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วอะกลัวว่าจะเป็นสาวน้อยหน้าลาย”
“ยัยส้มมินอาอีกแล้วหรอเช้าขึ้นมาหายใจเข้าออกจะทำอะไรก็มินอาไปหมดอะไรเนียไม่พูดถึงปาร์ค มินอาซักวันจะตายปะ”
“ตาย เพราะมินอาคือลมหายใจของฉัน”
“อวก”
“อาวฉันพูดความจริง ยังไงเธอคนนั้นก็สวยสู้ปาร์ค มินอาไม่ได้จริงมัย”
“ไปดูก่อนเถอะสวยไม่สวยค่อยพูดชิไปว่าเค้าอย่างกับตัวเองสวยตายละ”
“เออถึงฉันจะไม่ได้สวยอะไรมากก็แค่มีคนมาจีบไม่กี้คนติอันดับ6ใน10สาวHOTในโรงเรียนแล้วอย่างน้อยฉันก็สวยกว่าสามน้อยหน้าลายของพี่แล้วกัน”
“ยัยส้ม”
“ก็นะใครจะไปเหมือนพี่เห็นผู้หญิงหน้าลายที่เยาวราชวันนั้นก็บอกว่าสวย”
“ไม่ใช้ฉันหมายถึงผู้หญิงอีกคนที่ใส่ชุดสีม่วงไม่ใช้คนหน้าลาย”
“เออสงสัยผู้หญิงคนนี้คงจะใส่ชุดสีม่วงพี่เลยบอกว่าสวยใช้มะถ้าฉันไปซื้อชุดม่วงมาใส่พี่อาจจะบอกว่าฉันสวยก็ได้มั้ง”
“อย่างเธออะนะให้ศัลยกรรมทั้งตัวก็ไม่สวยขึ้นหรอก”
“ไอบ้านี้ฉันมีธุระอะไปนะ”
“ที่ใหนอะ”
“เยาวราช”
“เดี๋ยวก็เจอหรอก”
“เจออะไร”
“สาวหน้าลาย”
“เฮ้ย”
ผมเดินขึ้นไปข้างบนแล้วเคาะประตูห้อง
“ผมเข้าไปนะ”
“อื้ม”
“กินข้าวแล้ววันนี้คุณไปทำงานมัย”
“ไปมีถ่ายเรื่องนั้นอะ”
“โชคดี ตั้งใจทำงานนะ แล้วจะกลับกี่โมงผมจะได้ไปรับ”
“2ทุ่ม”
“อาโอเค”
“บ่าย”
“เดี๋ยว คุณไม่บอกเรื่องที่ผมเป็นนักสืบ กับน้องผมได้มัยครับรวมทั้งเรื่องของเราด้วย”
“ทำไมอะ”
“ผมปิดบังเรื่องนี้กับเธอมาตลอดเพราะผมไม่อยากเสียคนสำคัญไปเหมือนพ่อกับแม่ผมแล้วไม่อยากดึงเค้ามาเกียวด้วย”
“ฉันเค้าใจนี้08xxxxxxxx”
เวลา2ทุ่มของวันนี้ ผมขับมอเตอร์ไซจากที่ทำงานไปที่กองถ่าย
“ฮัลโหลผมโมจิครับมินอาใช้มัยงานเสร็ดยังอะ”
“ยังฉันเปลี่ยนชุดอยู่แปบ”
3นาทีผ่านไป เธอเดินมาพร้อมกับยิ้มให้ผม
“สวยปะ”
“ก็โอเค”
ผมตอบแบบไม่รับมุข
“กวนละ”
“เออ แล้วแผลคุณอะเค้าว่าไงบ้าง”
“ก่อนไปถึงฉันแต่งหน้ากลบเลยไม่มีปัญหาอะไร”
“เออ เข้าท่าแล้วกลับบ้านเลยมั้ย” ผมกอดอกมองด้วยหางตาแล้วเบ้ปากใส่เธอ
“อาฮะ” เธอยิ้มแล้วเดินตรงไปที่รถจักรยานยนต์
“คุณมินอาครับ”
“ไรอะ”
“มีแฟนแล้วยังอะ”
“ยัง จะจีบหรอ”
“ป่าว....คือ”
“คืออะไรอะ”
“ชั้งมันเถอะ”
ณ.บ้านผมเอง
“อ้าว ยัยส้มกลับมาแล้ว ดูแต่หนังวันวันอ่านหนังสือบ้างก็ได้นะส่งให้เรียนไม่ได้ส่งให้ดูซีรี”
“เฮ้ยอะไรอะ”
“เออเดี๋ยวฉันมีคนแนะนำให้รู้จักแต่คิดว่าแกน่าจะรู้อยู่แล้วนะ”
“ใช้คนที่นอนด้วยกันเมื่อคืนปะ”
“เออคนนั้นละ”
ผมจูงมือมินอาขึ้นบันใดแล้วเคาะประตูเรียกส้มหน้าห้อง
“ส้ม เปิดประตูหน่อย”
“เออ”
ผลงานอื่นๆ ของ CHOCOLAT M&M ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ CHOCOLAT M&M
ความคิดเห็น