สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่3 - นิยาย สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่3 : Dek-D.com - Writer
×

    สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่3

    *-*ไม่รู้ว่ามีคนอ่านบ้างแล้วยัง*-*

    ผู้เข้าชมรวม

    27

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    27

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนที่3

    พอมินอาไปถึงคอนโดก็เท่านั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งบุกเค้ามาจับมินอาผลักเธอขึ้นเตียงแล้วถอนเสื้อผ้าก่อนจะ ก้มลงจูบบนใบหน้าของเธอ

    “นายนะ ออกมาจากเธอจะดีกว่า”

    ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งนิ่งพร้อมกับเอาปืนจี้หลัง

    “ออกมาแล้วยกมือขึ้น”

    ไอโจรนั้นเดินออกมาแล้วกระชากตัวมินอาแต่ก่อนที่มันจะทำอะไรอย่างเช่นจับเป็นตัวประกันเสียปืนก็ดังขึ้นดีที่ห้องนี้มันเก็บเสียงแล้วผมล๊อกประตูไว้แล้วเพื่อที่จะจับคนร้ายได้ง่ายๆแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดผมยิงปืนเค้าไปที่หัวเข่าของมันผมใส่กุญแจมือแล้วก็โทรเรียกตำรวจพอตำรวจมา(มินอาใส่เสื้อผ้าแล้ว)

    “นายยิงผู้ร้ายหรอคงต้องมีปัญหาแล้วละ”

    “ครับ”

    ผลตรวจออกมาภายในคืนเดียวคือแค่กระสุนถากมินอาโดนสอบปากคำทั้ง2เหตุการณ์ตอนนี่3ทุ่ม

    “นายรู้ที่อยู่ฉันได้ไง”

    “ผมขับมอเตอร์ไซตามหลังมากลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย เพราะไอพวกนี้มันกัดไม่ปล่อย”

    “ขอบใจนะ”

    “แล้วตอนนี้คุณจะไปอยู่ที่ไหนพวกมันรู้บ้านคุณแล้ว”

    “ไม่รู้”

    “ไปอยู่บ้านผมก่อนมั้ย”

    “แต่จะดีหรอ”

    “กลัวผมหรอ”

    “ไม่ใช้ฉันหมายถึง ฉันทำไม่ดีกับนายตั้งมากมายเลยนะ”

    “ผมไม่ถือหรอแค่เรื่องนิดเดียวเองคนส่วนมากก็มองผมอย่างนี้ละ”

    ฝนก็ตก

    “นี้คุณหนาวมั้ยอะ”

    “อื้มหนาว”

    ผมถอดเสื้อคลุมของผมให้เธอใส่

    “ขอบใจนะ”

    “อื้ม มันเป็นหน้าที่ของผมน่ะ”

    เธอทำหน้างง

    “ตอนผมโดนสอบเค้าบอกให้ผมคอยดูแลเธอ”

    “อ๋อ”

    “กินข้าวแล้วยัง”

    “ยัง”

    “โอเค”

    ณ.บ้านผม

    “เออ วันนี้ยัยส้มไปงานเลี้ยงรุ่นนะคงจะกลับดึกคุณอยากกินอะไรครับ”

    “อะไรก็ได้คะ”

    กริ้งก่อง เสียงกระดิ่งหน้าบ้านผม ผมเดินออกไปแล้วก็ข่นกระเป๋าใบใหญเค้ามา

    “คุณครับนี้ของใช้ส่วนตัวของคุณอะ”

    “ขอบคุณมาก มันจำเป็นกับฉันมากเลยขอบคุณ”

    “ครับ คุณหน้าคุณอะช้ำนิดๆเดี๋ยวผมทำแผลให้นะ”

    “ขออาบน้ำก่อนได้มะ”

    “อื้ม”

    ผมถอดเสื้อออกแล้วมองรอยช้ำบนหน้าอกแล้วส่วนต่างๆของร่างกายอยางเซ็งๆ

    “นาย เจ็บมากมั้ย”

    “ผมไม่เป็นไรครับ”

    “ถ้านายไม่ไปช่วยฉันนายคงไม่ต้องเจ็บมากขนาดนี้”

    “ไม่เป็นไร”

    มินอาหยิบยาแก้ฟกชำออกมาบีบใส่มือแล้วทาให้ผม ผมรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนละความห่วงไยที่เธอมีให้ผ่านมือของเธอ เธอทำให้ผมได้พบกับความรู้สึกอย่างหนึ่งทีไม่เคยได้รับมาก่อน

    “มองอะไร”

    “ป่าวตอน ที่ผมเจอเธอครั้งแรกผมคิดว่าเธอเป็น”

    “อะไร”

    “ผู้หญิงปากเปราะ”

    “นาย บ้า ไอโรคจิต”

    “โอ้ยเจ็บ”

    “ขอโทษ”

    “ว่าแต่หน้าคุณอะเจ็บมากมัย”

    ผมค่อยค่อยช้อนคางเธอขึ้นมาแล้วทายาให้

    “เออคุณนอนห้องน้องสาวผมนะ”

    “อื้มฉันไม่นอนกับนายหรอ”

    “อย่านะถ้าคุณทำผมได้ลงหน้าหนึ่งแน่แล้วพวกแฟนคลับคุณพันกว่าคนไม่ใช้แค่ฆ่าผมตายแน่”

    “5555”

    “ไปนอนได้แล้ว”

    ผมลูปหัวเธอเบา

    “ฝันดีผีรอบเตียงนะ”

    ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า

    “ยัยส้มพึ่งมาหรอไม่กลับเช้าเลยละ”

    “ทำไมไม่นอนอะ”

    “เมาใช้ปะ”

    “เออ”

    “คือมีเพื่อนพี่เป็นผู้หญิงเค้ามาค้างที่นี้ เลยให้นอนห้องเธอ

    “ฮะ”

    “เออไม่ต้องมาฮะ คืออย่ารบกวนเธอห้ามทำอะไรเธอโอเคนะ”

    “เออ อยู่ดีๆจะทำอะไรเนียไม่คิดจะปรึกษากันเลย”

    “ขอร้องละอย่ารบกวนเธออย่าทำไรเธอ”

    “เออฉันไม่นอกใจปาร์ค มินอาหรอก”

    “เออ”

    วันต่อมา9โมงกว่า

    “ยัยส้มตื่นแล้วหรอ”

    “ตื่นละ”

    “ไปเรียนวันไหน”

    “เดือนหน้าเปิดเทอมคะ”

    “เออเห็นผู้หญิงที่นอนข้างแกเมื่อคืนยัง เค้าเป็นไงบ้าง”

    “ไม่เห็นอะ แฟนนายหรอ”

    “บ้านะไม่ใช้”

    “เออโทษทีไม่น่าใช้แฟนนายอยู่แล้วหน้าอย่างนี้บุคลิกอย่างนี้ผู้หญิงไม่เต็มหรือไม่ก็คนทีหน้าตาไม่ดีจนหาสามีไม่ได้เค้าอาจจะสนใจเพราะเห็นว่าเป็นทางเลือกสุดท้ายละมั้งเออแล้วก็จะเป็นใครก็ช่างเถอะยังไงก็สวยสู้ปาร์ค มินอาไม่ได้หรอกรู้สึกไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วอะกลัวว่าจะเป็นสาวน้อยหน้าลาย”

    “ยัยส้มมินอาอีกแล้วหรอเช้าขึ้นมาหายใจเข้าออกจะทำอะไรก็มินอาไปหมดอะไรเนียไม่พูดถึงปาร์ค มินอาซักวันจะตายปะ”

    “ตาย เพราะมินอาคือลมหายใจของฉัน”

    “อวก”

    “อาวฉันพูดความจริง ยังไงเธอคนนั้นก็สวยสู้ปาร์ค มินอาไม่ได้จริงมัย”

    “ไปดูก่อนเถอะสวยไม่สวยค่อยพูดชิไปว่าเค้าอย่างกับตัวเองสวยตายละ”

    “เออถึงฉันจะไม่ได้สวยอะไรมากก็แค่มีคนมาจีบไม่กี้คนติอันดับ6ใน10สาวHOTในโรงเรียนแล้วอย่างน้อยฉันก็สวยกว่าสามน้อยหน้าลายของพี่แล้วกัน”

    “ยัยส้ม”

    “ก็นะใครจะไปเหมือนพี่เห็นผู้หญิงหน้าลายที่เยาวราชวันนั้นก็บอกว่าสวย”

    “ไม่ใช้ฉันหมายถึงผู้หญิงอีกคนที่ใส่ชุดสีม่วงไม่ใช้คนหน้าลาย”

    “เออสงสัยผู้หญิงคนนี้คงจะใส่ชุดสีม่วงพี่เลยบอกว่าสวยใช้มะถ้าฉันไปซื้อชุดม่วงมาใส่พี่อาจจะบอกว่าฉันสวยก็ได้มั้ง”

    “อย่างเธออะนะให้ศัลยกรรมทั้งตัวก็ไม่สวยขึ้นหรอก”

    “ไอบ้านี้ฉันมีธุระอะไปนะ”

    “ที่ใหนอะ”

    “เยาวราช”

    “เดี๋ยวก็เจอหรอก”

    “เจออะไร”

    “สาวหน้าลาย”

    “เฮ้ย”

    ผมเดินขึ้นไปข้างบนแล้วเคาะประตูห้อง

    “ผมเข้าไปนะ”

    “อื้ม”

    “กินข้าวแล้ววันนี้คุณไปทำงานมัย”

    “ไปมีถ่ายเรื่องนั้นอะ”

    “โชคดี ตั้งใจทำงานนะ แล้วจะกลับกี่โมงผมจะได้ไปรับ”

    “2ทุ่ม”

    “อาโอเค”

    “บ่าย”

    “เดี๋ยว คุณไม่บอกเรื่องที่ผมเป็นนักสืบ กับน้องผมได้มัยครับรวมทั้งเรื่องของเราด้วย”

    “ทำไมอะ”

    “ผมปิดบังเรื่องนี้กับเธอมาตลอดเพราะผมไม่อยากเสียคนสำคัญไปเหมือนพ่อกับแม่ผมแล้วไม่อยากดึงเค้ามาเกียวด้วย”

    “ฉันเค้าใจนี้08xxxxxxxx

    เวลา2ทุ่มของวันนี้ ผมขับมอเตอร์ไซจากที่ทำงานไปที่กองถ่าย

    “ฮัลโหลผมโมจิครับมินอาใช้มัยงานเสร็ดยังอะ”

    “ยังฉันเปลี่ยนชุดอยู่แปบ”

    3นาทีผ่านไป เธอเดินมาพร้อมกับยิ้มให้ผม

    “สวยปะ”

    “ก็โอเค”

    ผมตอบแบบไม่รับมุข

    “กวนละ”

    “เออ แล้วแผลคุณอะเค้าว่าไงบ้าง”

    “ก่อนไปถึงฉันแต่งหน้ากลบเลยไม่มีปัญหาอะไร”

    “เออ เข้าท่าแล้วกลับบ้านเลยมั้ย” ผมกอดอกมองด้วยหางตาแล้วเบ้ปากใส่เธอ

    “อาฮะ” เธอยิ้มแล้วเดินตรงไปที่รถจักรยานยนต์

    “คุณมินอาครับ”

    “ไรอะ”

    “มีแฟนแล้วยังอะ”

    “ยัง จะจีบหรอ”

    “ป่าว....คือ”

    “คืออะไรอะ”

    “ชั้งมันเถอะ”

    ณ.บ้านผมเอง

    “อ้าว ยัยส้มกลับมาแล้ว ดูแต่หนังวันวันอ่านหนังสือบ้างก็ได้นะส่งให้เรียนไม่ได้ส่งให้ดูซีรี”

    “เฮ้ยอะไรอะ”

    “เออเดี๋ยวฉันมีคนแนะนำให้รู้จักแต่คิดว่าแกน่าจะรู้อยู่แล้วนะ”

    “ใช้คนที่นอนด้วยกันเมื่อคืนปะ”

    “เออคนนั้นละ”

    ผมจูงมือมินอาขึ้นบันใดแล้วเคาะประตูเรียกส้มหน้าห้อง

    “ส้ม เปิดประตูหน่อย”

    “เออ”

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น